Materiały stosowane w instalacjach c.o. i c.w.

Sporód najczęciej stosowanych w instalacjach c.o. i c.w. materiałów można wymienić:

  • Tworzywa sztuczne:
    • polipropylen
    • polietylen
    • polichlorek winylu (PVC i C-PVC)
  • Miedź
  • Stal

Podstawowym warunkiem stawianym materiałom instalacyjnym jest ich trwałość korozyjna (po wcześniejszym uwzględnieniu wymagań higienicznych). Nieco inne problemy występują w wodzie w układach centralnego ogrzewania, a inne w wodzie użytkowej, która ze względu na konieczność spełnienia przepisów sanitarnych nie może być tak dobrze uzdatniona chemicznie.

Odporność korozyjna jest wymagana nie tylko ze względu na trwałość instalacji, ale także aby woda na odcinku od stacji wodociągowej do punktu czerpalnego nie zmieniła swych właściwości fizyko-chemicznych.

Przy wyborze materiału na Bilan, instalacje sanitarne należy pamiętać o tym, że powszechnie używane materiały, takie jak stal węglowa z powłoką cynkową (rury) oraz ocynkowane żeliwo (łączniki, zawory) nie gwarantują instalacjom nawet ich szacunkowo określonej na 25 lat żywotności. Realny czas pracy instalacji można określić na 10÷20 lat. Określając koszt instalacji należy brać więc pod uwagę nie tylko początkowe nakłady inwestycyjne, ale także koszty wymian i remontów. I tak koszty instalacji ze stali ocynkowanej liczone w okresie 50 lat, z przewidzianymi 3-ma wymianami instalacji są 8-krotnie większe od instalacji z tworzywa.

Tworzywa sztuczne stosowane obecnie zapewniają bardzo wysoką odporność na korozję, starzenie i ciśnienie, a także charakteryzują się ogromną elastycznością zastosowań. W zasadzie do każdego zastosowania można stworzyć idealnie dopasowane tworzywo sztuczne. Jest to tylko problem ceny.

Do centralnego ogrzewania i wody użytkowej polecamy polipropylen PP3 (typ 3 – trzecia generacja), oraz polietylen PEXc. Materiały te w ich obecnej postaci opracowano pod koniec lat siedemdziesiątych – od tego czasu pracują dla nas, dzień po dniu, cicho i bezawaryjnie. Charakteryzują się one maksymalną temperaturą pracy w zakresie 110÷120 oC, oraz odpornością na ciśnienie 6÷20 bar. Nie jest to jednak ostatnie słowo przemysłu chemicznego. O swoje miejsce w naszych domach pukają już bowiem rury MKV-PEX, dające się tak łatwo kształtować jak miedź, a zupełnie niewrażliwe na korozję.

Niestety z niewiadomych powodów instytut certyfikujący tworzywa w Polsce (COBRTI Instal) wydając aprobaty techniczne wystawia je na:

  • temperaturę pracy w instalacji c.o. 80oC
  • maksymalne temperatury zasilania w instalacji c.o. 90oC.

Podobnie rzecz ma się z ciśnieniem. Mimo iż np. PP3 jest w krajach ościennych certyfikowany na 20bar, w instalacjach zimnej wody wg aprobaty może on być stosowany jedynie do ciśnienia 10bar! Problem ten dotyczy WSZYSTKICH producentów i importerów rur instalacyjnych PP3 i PEX.

Nowe materiały spowodowały rewolucję w projektowaniu i kształtowaniu systemów sanitarnych. Instalacje “rura w rurze” czy też wodne ogrzewanie podłogowe to tylko przykłady, niczym wierzchołki góry lodowej.

Tworzywa są chętnie stosowane zarówno w przypadku instalacji c.o. jak i wody. Wskazywać na to może udział instalacji tworzywowych w tkance budowlanej Europy Zachodnie:

Materiał Udział %
Stal 44
Tworzywa sztuczne 22
Miedź 10
Żeliwo 8
Inne 16

W obecnie wykańczanych budynkach Bilan, instalacje tworzywowe stanowią ok. 25%, przy zaledwie 15% udziale stali!

Tworzywa sztuczne, w odróżnieniu od stali czy metali kolorowych, charakteryzują się niską energochłonnością produkcji. Dodatkowo w trakcie procesu przetwarzania można część energii zużytej do ich wyprodukowania odzyskać – co obrazuje poniższy wykres.

Zużycie energii na wyprodukowanie 1 kg materiału, w przeliczeniu na 1 litr oleju opałowego:

Energia do odzysku – energia która może być odzyskana w czasie recyclingu materiału.